Nerdesin?

  Yaklaşık 1 yıl sonra ilk defa sigarayı elime aldım. Bu katrandan siyah akşama dumanlar grilik katmalıydı yalnızca. Fakat bu onsuzluğun arasında kalmış saatler cephelere düşen daha az maviyle ve daha az soluk maviyle biraz daha akşama kayıyor; katrandan soluk. Anlayacağınız sigaraya bahane bulduğum bu grinin yerini soluk bir mavi alıyor. Adını koymaktan korktuğum onca şey duman bulutu olup küllüğe karışıyor.
  Nefes nefesi, yudum yudumu kovalarcasına içime doluyor. Öyle bir kovalamaca ki bu amfetaminle zehirlesem beynimi daha az yaşatmaz bu yoksunluğu. Olur da havada uçan cisimler görsem, adına benzetirim. Adı kadar işler ellerime. Ağlamak çare olsaydı boğazıma oturmuş bunca O'na, böyle yutkunmazdım. Bu kadar gözümü almazdı ışıklar. Şunu söylemeliyim ki, uzaktan uzağa nefes almak hiç bu kadar can yakmamıştı. Gece nasılsa sarhoşluğa çalıyor kendisini derken bir kaç notada akıp gidecekken korkularım zaman usulca iniveriyor yeryüzüne. Sönen bu ışık dalgası, yitmekle dolup taşan akşamdan yükselen melankoli, yüreğime işleyen ve yanında sisler getirmeyen bir bulut adeta. Usulca, tüm yorgunluğuyla iniyor gün yüzüme. Bu anlaşılmaz solgunluk soğuk toprağa usulca kendini bırakıyor. Yüreğimi uyuşturmayan bu sıkıntının tekdüze acı veren görünmez külüne dönüşerek usulca konuyor yere. Ah, zaman.

O bir yerlerde sarhoş oluyor..

  Yeni filizlenen bir aşka benzer bi' şeyle geçen bir kaç ay olsaydı yaşadığım, acının sesi daha tiz olurdu.  Ne kadar bastırmaya çalışsam da, duygu kalıbının doğurduğu duyumlar ileriye taşıdı meseleyi; kıskançlığın, acının, tahrikin başladığı yere. Ama çalıştım. Daha derine itmeye, daha alışmamaya, daha, daha.. Çünkü biliyordum heyecana açılan odalarda derinliğinden arınmış bir aşkın ne kadar hoş olduğunu. Hafif bir zevkle arzuların belli belirsiz harmanlanmış kokusuyla tanışacağımı. Ve böylelikle aşk trajedisinin özündeki yücelikten yoksun kalınacağını.. Bilinçliydi ona duyduğum sevgi. Bu yüzden onu kaybetmemeye bu kadar inandırdım kendimi. İlginç olduğu kadar sınanması can sıkıcı şeylerdir çünkü bunlar. Bilirsiniz, insan gerçek dünyaya özen gösterdikçe düş dünyasıyla ilgilenmez olur.
  Doğruyu söylemek gerekirse, altında başka şeylerin yattığına kendimi ikna etseydim bu trajediye seve seve katlanabilirdim. Yani aslında bütün meselenin benim ürkekliğimden, yaşamak konusundaki yeteneksizliğimden, bu tüketemediğim acıdan kaynaklandığını anlayamasın diye aklımın kulağının dibinde davul çalmakta olduğuna inanabilsem. Ah, bi' inanabilsem.

Ben bir yerlerde sarhoş oluyorum..

  Düşünüyorum da, erdemin haklı bir ödülü olsa elim telefona gitmezdi. Seni seninle bırakmayı istiyor değilim anlayacağın. Fakat aynı şeyi ben istesem kendinle direnir ama bana kendini hatırlatmazdın biliyorum. Huzur damlattığım yanının altında gizlenmiş bir fırtına olacağı düşüncesini itekleye itekleye sana sarılmam olacakları değiştirmedi ne yazık ki. Oysa varlığımızın üzerine dupduru, ılık bir ferahlık getirecekti; biz. Kandırmacalar hayal ettiğim gölün manzarasını kapatamadı. Aynı kışın, aynı soğuğuyduk aslında. Şimdi 1 gecede sanki farklı iklimler olmuşuz da üzerimizde farklı yerlerde patlayacak kavgaların ağırlığı oturmuş gibi.

Birileri bir yerlerde kayboluyor.
Birileri bir yerlerde kendisine karışıyor.
Nerdesin?