31 Ağustos 2012 Cuma

Bile bile çabalıyorum. Daha iyiye. Hayatımda daha iyiye gitme olasılığı olan herhangi bir şeyin üzerinde derin zamanlar harcıyorum.. İnatla kanat çırpıyorum. Tökezliyorum, düşüyorum ama pes etmiyorum. Etmemek için kendimle savaşıyorum.
Yine olmuyor.

Hayatla aramızda ben buraya gelmezden evvel bir anlaşmazlık olmuş.
İkimiz de birbirimizi sevmiyoruz.

Bazı insanlar doğuştan şanslıdır, evet.
Ben de hayatım boyunca kandırılıyordum. Neredeyse.


Güne binaen, yeninden:
Tam okunmamıs o kitaplar, tam sevilmemis o dostlar, tam gezilmemis o kentler, tam sarılmamıs o kadınlar! Sıkıntıdan ya da dalgınlıkla birtakın el kol gareketleri yapıyordum. Varlıklar birbirini izliyor, birbirine takılmak istiyorlardı, ama ortada hicbir sey yoktur, bu da berbat bir seydi. Onlar icin. Bense unutuyordum. Kendimden baska bir seyi hicbir zaman anımsamamısımdır ben.
Camus.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder