Boş Mezar

Hayatın ne kadar aşağılık olduğunun farkındayım. Dayatılanla yaşamak diye bir sorumluluk yüklediler omuzlarıma. Yaşama konusundaki becereksizliğime rağmen küçük yaşama heveslerimi bir kenara koyup imgeleri, sözcükleri o uzun cümleleri de sevgiyle, tek tek öperek bir köşeye kaldırıyorum. Elimde küçücük bir odada kaybolmuş, yapayalnız bir velet kalıyor. Yapayalnız hissediyorum kendimi, hüzün çöküyor en ağrılı zamanlarıma, alabildiğince derin bir hüzün.

Asıl mesele şu, bu küçük numaraları yapmadığım zamanlar ben kimim? Duyular sokağında terkedilmiş, realistliğin rüzgarlı duvarlarında dişleri soğuktan birbirine vuran çelimsiz bir çocuk. Hüzünün notaları altında uyumaya çalışan, ekmeğini düşlemden dilenmeye mecbur zavallı bir yetim. Evet, insanlıklarını yitirmiş onca insanın sonucunda kimsesiz kalmayı yeğleyen beş para etmez bir yetimim. Varlığım herhangi bir sokakta herhangi bir parkta uzanmış kendini izliyor. Aranızda yaşamak istemiyorum ve bu döngüden kurtuluşum yok..

Ne zaman son bulacak bu yollar, sefaletimin elinden tutupta oraya buraya sürüklediğim bu lambası bozuk sokaklar, soğuktan titreyerek büzülüp kaldığım, gecenin leş ellerini üzerimdeki elbisede hissettiğim  o merdivenler..

Bazı şeyler var derimin altında. İyi şeyler. Mutlu şeyler. Hissediyorum. Onları düşünmek bile sevinçten ağlatır beni bazen. Gel gör ki rüzgar sokaklarda kol geziyor, yapraklar en güzel kaldırımlara dökülüyor. Önüme baktığımda ufuk, yukarıya kaldırdığımda başımı yıldızlar.. Hiçbiri bana hiçbir anlam ifade etmiyor. Tüm bunların ortasında bir ben kalıyorum, hiçbir sonsuzun evlat edinmediği, hiçbir umudun oyunlarına almadığı, gerçekliği yüzünden yüzüstü bırakılmış küçük, kirli bir çocuk. 

Öyle üşüyorum ki.. Yalnızlıktan yorulduğumu hissediyorum bazı zamanlar. Ama tek dayanağım, sevgilim, dostum da o. Bitkinim. İnsanlardan sıkıldım. Öyle sıkıldım ki midem bulanıyor. Sevmesinler istiyorum, alışmasınlar. Gelip geçeyim, adımdan başka bir şey bırakmayayım istiyorum. Mümkün olmuyor.

Ey rüzgar! Kapımdan içeri sız, beni kokusunu bilmediğim bir kasabaya götür. 

Kasabada sessizlik olsun. Beşiğimi ve tatlı tatlı uyutan o ninniyi ver bana.

...

yine o şarkı.