Böyle sabahlarda

Şarkı burada; Hişt

İçlerde bir yerde geldiğimde bir durağa, iyi ki olduk bizler diyorum. Eh, görüyoruz tükendiğimizden fazlası var; hayatımıza dair, benliğimize dair, ucu görünmeyen patikalardaki gelecek zamanlara dair. Var fazla bir yanı hayatın bizim bizlerin.
Acılar kavruladursun, boynumuz dik. İstediğimizde gözyaşlarımızı, şehrin üstü yırtık sokaklarından topluyoruz nasılsa. Böyle sabahlarda portakal renkli oluyor gün.  Leylaklar mor kokularını parmak uçlarından kafatasına iletiyor.

Ne diyordum? Böyle sabahlar.. Böyle sabahlarda, aşkın kristal küresinde umutlar çoğalıyor önce, birbirini beceren ama hazdan sekizköşe umutlar. Sonrası karmaşa ya, yine de kahramanların güneş gibi doğacağı bilinci; sandal olup kürek sallıyor zihnimizin çeperlerinde.
İzimiz sessizliklere bürünmüş sesimiz. Duyanımız bizden başkası değil. Ona amenna! Kum diyarında bahçivanlıklara soyunmuşuz bre, daha ne olsun!


Böyle sabahlar, böyle sabahlar Umut'un aramasıyla başlıyor genelde. Gözlerindeki güneşle içimi ısıtıyor. Kendi sesinden evvel Ezginin Günlüğü tınılarıyla meşk ettirdi bana, ilk saatlerinde güneşin yüzümü ısıtan turuncu ışıklarıyla.
..
"Su uyandı sen uyanmadın aşkolsun 
Salınıp çık, içine bahar dolsun 
Ne bu dünya böyle kalacak, ne geçmiş ziyan olacak
Açacak akşaklardan, mor leylaklar"
..
Mutlu sabahların yeşeren leylağı o. :) Ne de olsa, geriye kalan onca kırgınlıkları bir çöp tenekesine atıp huzuru sırtlamaya mecbur leylekler. Olur ya bir gün gideriz belki buralardan diye.
Zamanı gelirse, zamanı geldiğinde diye onca leylek.
..
"Uyan gönlüm haydi perdeni aç 
Çilen doldu kafesinden kaç
Uyan gel uykudan, dünya aşk görsün"