4 Nisan 2017 Salı

Oda

Hayatimda ilk defa, gercek anlamda ilk defa, iyi seyler olacagina dair yeseren cicekler hissettim gogus kafesimde yalan yok.
Ufacik bir serzenisin buyuyup dag oldugu yollardan asilamayan tepeler dizildi onume boy boy. Pacalari sivadim, bodoslama daldim, yalan yok.

Boyle olunca insan gec fark ediyor. Gec de ne goreceli! 4 ay bir olmak icin gecken anlamlandirmaya erken olabiliyor. Sigara kokusu sinmis tisorte "acaba"lar hapsoluyor haliyle. Salon-balkon arasi 10 saniye. Bir uyuyamayis icin oldukca kisa. Zaten uyumak icin uzanilmamisti ya neyse.

Off. Gelis gidis gec kalis erken varis.  At kenara at at. Selman'in yaninda ilk defa kendimi yalniz ve huzursuz hissediyorum diyecegim alt tarafi. Ne uzun surdu. Insan kendi evinden de gidemedigine gore kacisimin burasi olmasi pek de sasilir degil. Eh, yalan yok. Insan bir cok seyle bas edebiliyor, direnmeye inansin yeter ki. Fakat bazi seylerin ispati ya da izahi yoktur. Gerekliliginin disinda olmayani gosteremez, dokunduramaz ya da koklatamazsin. Bazi dogrularin kaniti yoktur. Bu noktada direnmenin elmanin oksitlenip kapkara olmasindan da farki kalmiyor. Metastaza ugramis hucrelerin ne boka sebep oldugunu uzun uzun anlattigin bir ogle vakti sonrasi, gecenin icine son gun gibi dalarken kim bilebilirdi ki 5 sehir degistirecegini!
Yollarin tek seride inmeye ramak kaldigi bir gecede yani! Hangisinin daimi olacagini bilemiyor insan iste!
Huzursuzsan yatagin yaninin pamuktan olmasinin bir onemi olmaz diyorum.
Olmasi icin bir sebep de kalmamistir artik
Olmasi icin bir sebep de yoktur belki de
diyorum.

Sarhosluk ve uyku sersemligi gercekligin en saf haliymis.
Alisamadim'lar geceye duserse, kalmalarin bir anlami da olmuyordur herhalde?

Alismayasin Emi.

3 yorum: