Günöncesi

Öncelikle bu;

3. sezon finalini bu şarkıyla yapmışlar. Harika bir cover olmuş bence. Hatta ileri gidip Neil Young'tan daha iyi yapmışlar diyorum. Yine harika bir final olmuş önceki sezonlar gibi. Evet şu an 5. sezonda dizi, ben biraz geç başladım..

Neyse Sons Of Anarchy'den bahsetmek için gelmedim buraya tabii ki. Şarkı.. Ah bu şarkı.. 

Sert bir havada içini yumuşatan bir şarkı bu. Yazları pek sevmem ben zaten. Hep kış insanı olduğumu düşündüm bu zamana kadar. Üşümek terlemekten daha samimi geliyor bana. Fakat, artık daha bi zamansız hissediyorum kendimi. Önceden bunca saçmalığın içinde anca kendi varlığımdan güç alarak daha anlamlı hale getirirdim bunca şeyi ve hayatı. Bir zaman gelecekti. Biliyor ve hissediyordum. Bu boş inanç can yakıyor lakin. Tutumsuzluğumdan ileri gelen bunca bunaltı erteleri hayal kırıklığı olarak kalıyor. Çoğu zaman alkol avuntularıma sığınıyorum. Olmuyor tabii. Çıkışı göremiyorum. Esinti yok. İnandığım onca şey içimi boşaltıyor. Duygularım ve mantığım arasında kaosa sürükleniyorum. Beynim 5 parası olmayan Osmanlı gibi. 

Korkuyorum. Tüm bu mantık silsilesi içerisinde ileride hissizleşmekten öyle korkuyorum ki. Tanrım.. Heyecanlarım var benim. Hislerimi sıcak tutan taze kokulu heyecanlarım.. Hatırladıkça yavaşladığımı görüyorum. Bir kaç sene öncesinde kışın bu soğuğunda göbeği açık gezerdim. Kimsesiz bir cafenin seyirlik balkonunda okuma saatlerim vardı uzun uzun. Bir bardak sütsüz  filtre kahve, kültablada sönmeyen sigaram. Heveslerim vardı benim.

Öyle korkuyorum ki, gülümseyerek bir şey söyleyemeyecek olmaktan. Sıradanlığın hafifliğine kendimi bırakmak istiyorum, pamuk yükü bir mutlulukla yollara adapte olmak istiyorum.

Nafile bir çaba tabii. Olmuyor.

Sanki yaşı ilerledikçe suskunlaşıyor insan.

Oysa, gençliğimden başka verecek neyim vardı ki..