Bu ara her şeye takılıyorum. Obsesiflik aldı başını geldi de gidemedi.
Onca atlatımdan sonra tekrar çizgilere basamama, bardaktaki suyun, meyvesuyunun vs dibini içememe, yazım hataları, dahi anlamındaki -de'nin ayrı yazımına edindiğim tutum, devrik cümle kuran insanları siklememe bla bla.

Neyse'nin gitmesi; şurada onun artık yazmadığını bilmek bile inanılmayacak derecede canımı sıkıyor. Bir o kadar da üzüyor.
Okuyordum ben onu. Neyse ki romanı hala bende..
Umarım mutlusundur, mutlusunuzdur Neyse.

Not: Elif'i çok seviyorum.